Heukneuterige maandag

Gister was 't heel koud tijdens de lange duurloop, met een straffe wind langs het water. Vanavond was 't koud, donker en soms wat nat. De wind bleef gelukkig weg maar toen ik naar buiten stapte na kinderbedtijd dacht ik wel: waarom heb ik geen hobby die je binnen op de bank uitoefent?

Nou meisje, omdat je daar veel te veel energie voor hebt!

Na een heerlijke ochtend met m'n vriendin, had ik thuis een fijne middag met m'n nageslacht nadat ik ze van school haalde. Ik kookte kneuterige Hollandse pot en, BEL DE KRANT, ze aten hun bord leeg. Zonder gezeur. Ik vermoed dat de hemel er zo moet uitzien, want echt mensen, dat komt nooit voor. Een rustige avonddis zonder braakneigingen, of ja, slechts eentje. Bij de laatste hap. Toen de 6 jarige verzuchtte dat ie echt geen hap meer door z'n keel kreeg en ik simpel reageerde met "dan heb je ook geen plek meer voor die pepernoten hierna natuurlijk". Die laatste hap kreeg hij af, zei het met moeite. Die pepernoten gingen er daarna wel weer makkelijk in, bijzonder is dat.
Ik liep een heerlijk rondje met een andere vriendin, we waaiden weg en bespraken de serieuzere zaken van 't leven. Ook dat is hardlopen en daarom vind ik het zo lekker.
En hoe weinig zin ik ook had om te gaan, het was vies, koud en donker. Altijd denk ik: deze training brengt me weer dichterbij Rotterdam. Zo dacht ik op weg naar Berlijn, zo denk ik nu. Iedere training maakt me sterker en daarom doe ik 'm met alles wat ik heb. Na een fijne dag zoals vandaag, maar ook na een hele moeilijke dag zoals zaterdag. Met alles wat ik heb. Want that's me: alles of niets

Kent u die grap van dat meisje dat de Bruggenloop zou lopen?

Nou, die liep niet.
Althans, niet daar. Soms heb je als moeder van 2 even teveel aan je hoofd. Want opvoeden is nu eenmaal geen freakin' picknick in the park.
Dus na een aantal dagen waarin m'n tandvlees verdween als sneeuw voor de zon, besloot ik: tot hier en niet verder. Ik moet in april zonder blessures aan de start staan in Rotterdam, ik begin over minder dan 3 weken met een nieuwe baan met flink wat meer uren dan ik nu werk en het allerbelangrijkste: het is nu niet in het belang van mijn gezin dat ik een hele dag weg ben.
Dus ik liep een halve marathon in eigen omgeving. Niet per ongeluk, niet omdat ik er zoveel zin in had (wat een enorme wind stond er aan het water!), maar omdat dat op de planning stond als alternatief voor de wedstrijd. En eigenlijk was dat heerlijk. Ik ben gezegend met wonen in een mooie omgeving met heel veel water.
Ik liep samen met mijn loopvriend langs de oude molen, de vestingwerken en door de velden. We raakten niet uitgepraat en ik heb geen moment spijt gehad dat ik niet naar Rotterdam ben gegaan.
Op naar een fijne, rustigere nieuwe week!

We leven nog en hoe

Ruim een jaar na m'n laatste blog, kak ik d'r maar weer eens eentje. Want stiekem vond ik bloggen altijd fantastisch en tegenwoordig heeft heel hardlopend Nederland een blog én ja, je wil er toch bij horen natuurlijk. Volgzaam als altijd, ga ik een poging wagen het bloggen nieuw leven in te blazen.
Zonder pedagogisch getetter want doe ik op professionele basis al meer dan genoeg. En hier thuis "doe ik ook maar wat", zoals zij zo ooit mooi verwoordde.

Maar hardlopen dus. Doe ik nog. Redelijk vaak ook, dit jaar al ruim 2000 kilometer. Niet meer zo vaak alleen maar wel met nog meer plezier. Loopvriendinnen en vrienden gemaakt in de afgelopen jaren, die me zeer dierbaar zijn geworden.
Winnen, doe ik ook nog vaak. Geen wedstrijden, maar toegangsbewijzen. In 12 maanden al 3 keer. Bruggenloop 2013, City Pier City 2014 en, daar is ie weer, Bruggenloop 2014. Zondag mag ik weer. Lucky me.

Momenteel loop ik op 9 teennagels richting de hele van Rotterdam. Hopend om daar nog een betere tijd neer te zetten dan in Deutschland. De weg er naar toe is nog mooier dan de wedstrijd zelf en jij bent de geluksvogel die dat mag volgen. Loop virtueel met mee of lees vanaf je stoel. Alles is prima. Welkom terug!