Lovely sunday

Een heerlijk weekend zit er op. 15 kilometer in de benen in 2 dagen, op een rustig tempo. Ik doe het nog steeds en I like it.
Vandaag onze trouwdag gevierd en met de kindjes en schoonouders gaan uiteten. Vooraf met de jongens en vrienden van ons naar een indoor speeltuin geweest dus de heren waren gesloopt vanavond.

Aangezien ik gisteravond iets te diep in de bodem van de fles 't glaasje heb gekeken, word het voor mij vandaag ook geen latertje. Maar een supergezellige avond met 3 vriendinnen was dat waard. Top weekend dus.

Morgen staan er een paar belangrijke sportuurtjes op 't programma: het maken van m'n nieuwe personal fitplan in de sportschool. 's Avonds St. Maarten's feest: lampionnenochtend en daarna nog 'n paar uur werken, om even de lol van de avond te halen.
Dinsdag is D day: gastronomiescopie. Let's just forget about it until tuesdaymorning, okay?

Vrijdag ga ik voor 't eerst naar Pilates (schijn je retesterk van te worden) en 's avonds met een paar twittervriendinntjes en de kleuter naar Glow in Eindhoven.
Tussen al deze leuke dingen in wil ik nog graag 2 keer hardlopen, rustig aan deze week want zaterdag is de Zevenheuvelennacht! Nu al zin in!
Al die leuke dingen mogen me heerlijk afleiden van de gastro en alles wat daar wel of niet uit gaat komen. Het gaat helemaal goedkomen deze week. I'm sure

Ik doe de Terminator. Keer op keer

Zoals de Terminator kom ik ook terug. Altijd.
De week was zwaar en het niet kunnen sporten maakte het voor mij er ook psychisch niet makkelijker op. Lichamelijk was het echter zo zwaar dat ik eerst helemaal niet kon balen. "Tis nu eenmaal zo, zorgen dat je beter wordt kreng!"

Na 5 dagen plat op de bank en in bed, begon ik me weer mens te voelen. Wilde weer sporten en hardlopen. Is beter voor iedereen en voor de kindjes ook. Ik ben zo'n leuke moeder als ik gewoon ook kan sporten. Maakt niet uit hoe vroeg of hoe laat op de dag ik kan gaan, als ik maar kan sporten. Maakt antidepressiva overbodig, laat mij alles alles relativeren en ik kan iedere matpartij tussen de mini's van me af laten glijden.
De marathon leek nooit verder weg dan deze week. En nu is het vertrouwen weer terug.
Mijn lijf heeft nog wel wat tijd nodig en dinsdag staat er een gastronomiescopie op 't program. Niet bepaald mijn hobby, maar druk maken doe ik me wel om de geraniums als ik 98 ben. Nu niet.
Nu ben ik weer onder de levenden en voel goede moed en energie. Morgen mag ik een rondje van 30 minuten doen. Ik verheug me erop alsof het al 13 april is.

Rust is ook training

Als Crohn patiënt verloopt je week vaak onvoorspelbaar. Zelfs je dag kan ineens heel anders lopen. Maar heel soms heb je van die dagen, die kun je perfect voorspellen.

Gisteren was zo'n dag.
Ik zou 's ochtends gaan hardlopen maar werd wakker met enorme buikpijn. Denk: erge buikpijn en doe dat x 100. Zoiets.
Maar ik ben vrij hard voor mezelf, dus: de douche in, paracetamols er in, tussendoor 6 stops op de wc en hop naar het werk. Had een belangrijke afspraak en waarschuwde vooraf een collega: "als ik ineens wegloop, das de Crohn, 't gaat niet goed".
Twee afspraken achter elkaar, beide keren de koffie afgeslagen om geen smerige chaos te veroorzaken en tussendoor meermaals het toilet bezocht.

Eenmaal op kantoor kon ik toegeven aan de pijn en met wat extra paracetamol kon ik het wel redden, loog ik mezelf voor. Toen ik opgehaald werd voor een kleine presentatie door de manager be.drijfsvoerings (niet iedereen hoeft me te vinden, vandaar dat .puntje) vroeg hij: ben je er klaar voor en begon ik als antwoord je janken. Hoe professioneel. Ik schaamde me de ogen uit de kop en de presentatie werd overgenomen. Het "ga nu naar huis want dit gaat niet goed" sloeg ik nog even in de wind tot ik besloot; ik moet een dokter zien want ik ga dit niet redden.
Die dokter werd gezien en die gaf iets voor de kramp. Drie uur later riep ik tegen de meneer: ik ga de SEH bellen want volgens mij krijgen we gewoon nog een kind of zo. Zo'n pijn. We waren inmiddels ook 25 spoedbezoeken aan het toitlet verder. Toch nog een PR op deze dag!

Daar aangekomen door de molen gehaald maar niks te zien. Schijnt vaak voor te komen bij Crohn, dat bloed en foto's niks afwijkends laten zien. Met een dikke morfinespuit in m'n bovenbeen (spierpijn in de glora) gingen we naar huis. Onderweg appte m'n vriendinnetje (heeft ook Crohn dus die mag dat) "met je marathon" en lagen we digitaal volledig in een deuk. Sowieso kun je best hard lachen op morfine. Alles was grappig want de pijn was wat afgemat.

Inmiddels zijn we 18 uur later en lig ik nog steeds in bed.
Rust is ook training zullen we maar zeggen.

Change of plans

Zoals zo vaak had ik voor vandaag een hele planning en lag na een half uur m'n hele planning alweer overhoop. Het begon al met een peuter die niet kan wennen aan de wintertijd en die dus stervensvroeg riep om boterhammen en een bord pap.
Ik moest voor een studiedag naar Utrecht en vooraf zou ik de auto even naar de garage brengen. Dan kon ik in de tussentijd mooi m'n training afwerken, auto weer ophalen, thuis douchen en naar het station. Extra kinderopvang geregeld, opa&oma geregeld wegens laat thuis. Strakke planning.

Ik zit nu thuis te werken en schrijf in m'n pauze nu ff een blogje. So far voor Utrecht dus. Studiedag bleek niet door te gaan. So far voor het regelen van extra kinderopvang dus. En bedankt.
Maar goed. Auto heeft weer winterbandjes, de koplampen werken weer en dit meisje heeft een werkelijk heerlijke training achter de rug. In een gebied vlakbij huis maar ik had er nog nooit gelopen. Om het bos heen, maar wel op onverharde paden. Heerlijk was 't. Ondanks de storm nog veel bomen in 't blad maar ook geweldige paden vol bladeren. Ik *hartje* hardlopen in de herfst: 8 graden en een strakblauwe hemel met een zonnetje.

Ik moest 60' op 't laagst aangegeven tempo en ik kan je vertellen: das moeilijk, om zo langzaam mogelijk te lopen. Maar je wordt er beresterk van, de trainer schrijft het voor dus ik voer het uit. Ik had nog makkelijk een uurtje door kunnen dieselen, maar er moest nog gewerkt worden.
Ik merk 't wel: hard work pays off.. <3. Drie keer per week naar de sportschool en 3 tot 4x per week hardlopen. Als ik zo door mag/kan blijven gaan, dan gaat het echt helemaal goedkomen.

Smoothie time

Als werkende moeder met 2 kinderen heb ik al jaren chronisch slaap - en tijdgebrek. Tel daarbij op dat ik niet bepaald logisch kan nadenken en meestal doe voor ik denk = chaos.
Dan ook nog eens de wens hebben om een marathon te gaan lopen (what is she thinking?!) en dus minimaal 3 trainingen per week én 2x per week naar de sportschool = total madness.

Ik ben nooit een keukenprinses geweest en door de drukte van alledag, zou gezond eten en drinken er zomaar bij in kunnen schieten. Er zijn echter een paar dingen in de keuken die ik wel goed kan en dat zijn soep én smoothies maken. Vloeibaar dus. Iedereen met meer dan 2 hersencellen kan dat, dus vandaar het ook mijn talent is: niet te moeilijk, snel, gezond en lekker.

Ik ga jullie wekelijks vervelen met een recept. Te beginnen met een heerlijke smootie.

Benodigdheden:
- Blender of staafmixer
- 1 banaan
- 1 glas jus d'orange (kan ook sinasappels uitpersen maar tijdgebrek dus: uit een pak)
- 1 doosje zomerfruit uit de vriezer van de Appie (in de zomer lekker vers van de boer)

How to:

Open blender en gooi alle ingrediënten bij elkaar. En nu komt het belangrijkste stuk: SLUIT JE BLENDER GOED AF. Het gebeurde mij ooit dat ik dat stadium oversloeg. Geen aanrader.
Dan zet je de blender aan. Flink laten blazen die blender en klaar is je smoothie.

Drink smakelijk

Tis weer maandag

Ik kan me niet herinneren wanneer ik ooit nog op maandag heb gewerkt. Maandag is al sinds jaar en dag mijn vrije dag. In het pré kindertijdperk de dag waarop ik uitsliep, een paar uur ging sporten, daarna de kiet poetste en 's avonds gerust nog ff 2 uur ging spinnen. Tegenwoordig de dag waarop ik 8:15 uur de kleuter op school aflever, samen met de peuter naar huis fiets en ons samen even in orde maak voor een ochtendje sportschool.
Samen ja. Peuter en ik.
Nu niet massaal denken dat de jongste hier aan peuter bodybuilding doet, nee, die gaat gezellig mee voor de ballenbak en kinderopvang in mijn sportschool.

Ik voel me mega Gooische vrouw, met de luxe van een sportschool met kinderopvang en maak er sinds ruim een jaar dan ook dankbaar gebruik van. Iedere maandagochtend is het vaste prik en we genieten er allebei van. Volgende week krijg ik mijn nieuwe Personal FitPlan, als voorbereiding op de marathon. Naast de luxe van iemand die mijn hardloop trainingsschema's maakt, heb ik ook nog een gekkie op de sportschool gevonden die een persoonlijk plan gaat opstellen. En dan ook nog kinderopvang voor m'n kind daar. Niks te klagen... nou ja, bijna niet dan.

De peuter geniet enorm want ze hebben daar een geweldige lieve dame die de kinderopvang doet en ook na afloop is hij een graag geziene gast in het horeca gedeelte van de club. Hij kent inmiddels iedereen en iedereen kent hem. Hij bietst bij iedereen de koekjes van hun koffie en windt iedereen om z'n vinger met "ja maar ook nog 1 koekje voor m'n broer" en bewaart dat iedere maandag tot 15:15 uur op het schoolplein.
Ik laat me ondertussen afbeulen tijdens het dubbele buikspierplezier en train met gewichten. Alles voor een zo sterk mogelijk lichaam straks tijdens die marathon.
Ging ik de vorige 8 jaar altijd alleen naar de sportschool, straks ga ik mijn kleine vriendje missen als ik weer alleen moet gaan op maandagochtend. Als hij naar school gaat, dan heb ik de opvang niet meer nodig. Daarom genieten we nu dubbel.

Halloween Run in Den Bosch

Als fanatiek twitteraar en facebooker, kom ik nogal eens wat tegen. Ik like vanalles en als ik iets kan winnen, dan vind ik dat altijd een leuke extra.
Twee weken geleden verscheen een bericht van Run2Day online in verband met de jaarlijkse Halloween Run. Ontdekte ik vorig jaar een week na afloop dat er zo'n run was geweest, nu was ik er als de kippen bij.
Ik like'te, nodigde uit en bam, ik was welkom. Ik mocht zelfs nog hardloopvriendinnetjes meebrengen.
Uiteindelijk ging ik samen met @Webkim. We kennen elkaar al jaren via social media, maar nog nooit ontmoet. Blijft dan toch spannend maar meestal bevallen de ontmoetingen ook in real life oke. Ik ben gelukkig nog nooit toch een oude vieze dikke zweterige man met verkeerde bedoelingen tegengekomen, zo ook deze keer niet. Kim bleek net als op social media een hele leuke meid en ze was fantastisch verkleed, als onthoofde zombie.

Ik kwam in normale kleding aan, aangezien ik vooraf nog naar een verjaardagsfeestje in Den Bosch was geweest. Staat dan ook zo apart, als enige in een Halloween outfit op een feestje. Eenmaal bij Kim aangekomen, kleedde ik me snel om en hardop lachend om onszelf stapten we in m'n auto, waar Kim's zombie een mooi plekkie kreeg in één van de kinderstoelen op de achterbank.

Aangekomen bij Run2Day in Den Bosch kon het feest beginnen. We werden professioneel geschminkt en ik moet zeggen, ik knapte er enorm van op.
Om 22:00 uur was het startsein voor de meest hilarische run uit m'n hardloopcarrière tot nu toe. Met 'n groep van zeker 80 geschminkte lopers het centrum van Den Bosch onveilig maken. Ik heb verschrikkelijk moeten lachen om de acties die sommige lopers uithaalden en ook om de vaak hilarische reacties van het publiek.

Na afloop was in het filliaal de prijsuitreiking voor best verkleedde loper en uiteraard ging Kim met de prijs er vandoor: een nieuw paar Saucony's (hoofdsponsor van dit geweldige evenement). Kim en ik hebben enorm genoten en ik hoop volgend jaar weer van de partij te mogen zijn.

Maar meisje toch, waar begin je aan?

Dat heb ik mezelf wel tien keer per dag afgevraagd sinds de inschrijving voor de marathon en ik heb niet het idee dat die vraag snel uit mijn hoofd zal gaan. Sterker nog, ik vermoed dat ik me dat nog vaak zal afvragen en zeker op het moment suprême.

Afgelopen zondag begon ik aan het officiele marathon schema, 4 blokken van elk 6 weken. De sportschool maakt een fitness schema op maat omdat je een sterke romp (core) moet hebben om 42,195k te kunnen uitlopen en ik ook graag die marathon uitloopt met sterke armen. In plaats van zo'n zwabberende kipfilets.
De eerste week ben ik al 2 keer zeiknat geregend, van de 3 lopen. Mooi begin. Maar wat wil je ook met een voorjaarsmarathon. Dan moet je in de herfst en winter trainen.
Dit najaar staat de Zevenheuvelenloop nog op het programma en de Halve Marathon Ell. U weet wel, die wereldstad? Nee? Me neither. Ligt ergens onder Weert. Of zo.

Dan een paar maanden "alleen maar" trainen (en vooral ook gewoon léven) en dan komt de historische Annendaalloop. Ook een Halve, vlak naast de deur. Twee weken voor Rotterdam nog de Venloop en dan is D-day.

Geen last minute wedstrijden meer, het zal schelen in de portemonnee en steeds wisselende planning. Ik heb zin in. Ondanks dat stemmetje in mijn hoofd

Welkom!

Twee jaar na het sluiten van een zeer goed gelezen maar persoonlijk blog, baar ik nu een nieuw kindje. Want.... *tromgeroffel*.... ik ga de marathon van Rotterdam lopen....

Die had u niet zien aankomen hè? Die kleine Limburgse kabouter met die grote waffel. Die gaat dus de marathon lopen. Echt wel.
Want: als je denkt dat je het kunt, dan ben je al halverwege. Dus. Nog maar 21,1k en ik ben er al. Dat scheelt!

Nog geen 2 jaar geleden begon ik met hardlopen, na een tweet over Evy en ik bedacht: he, die heb ik ook nog ergens liggen. Dus ik trok Evy uit de kast, samen met 'n antieke iPod en ging hardlopen. En ik ben nooit meer gestopt. Hardlopen hielp me uit de postnatale depressie, die me overviel na de geboorte van mijn 2e kind. Hardlopen hielp me de diagnose Crohn verwerken, een diagnose uit 2012 na 11 jaar buikpijn, veel klachten en meerdere operaties.
Ja, u leest het goed hardlopen met de ziekte Crohn. Das nog een grotere uitdaging dan hardlopen terwijl je een druk jong gezin hebt waarvan de jongste telg nog niet naar school gaat, beide ouders een drukke baan hebben, er zwemlessen en speelafspraakjes gemaakt worden enzovoorts enzoverder. Hardlopen met de ziekte van Crohn is een enorme opgave, soms een onmogelijke. Maar ik doe het, op eigen tempo en met inachtneming van mijn lijf.

Sinds ik hardloop, ben ik steeds verdere afstanden gaan lopen. Begin 2013 mijn eerste Halve, de City Pier City. In de sneeuw en ijzige kou, liep ik in 2:13 uur de 21,1k uit. Gesloopt was ik.
750 kilometer later liep ik, 2 wkn geleden, de Halve van Eindhoven. In 1:55:54! Kipfit was ik.
Al tijdens het lopen van Eindhoven wist ik: ik wil meer. En zo schreef ik me diezelfde dag nog in voor Rotterdam. En zo was het geregeld: ingeschreven, betaald, trainer geregeld en weblog gemaakt.
Rotterdam in 2014. En ik ben erbij!
En nu mag mij volgen. Wat een feest gaat het worden.