Rust is ook training

Als Crohn patiënt verloopt je week vaak onvoorspelbaar. Zelfs je dag kan ineens heel anders lopen. Maar heel soms heb je van die dagen, die kun je perfect voorspellen.

Gisteren was zo'n dag.
Ik zou 's ochtends gaan hardlopen maar werd wakker met enorme buikpijn. Denk: erge buikpijn en doe dat x 100. Zoiets.
Maar ik ben vrij hard voor mezelf, dus: de douche in, paracetamols er in, tussendoor 6 stops op de wc en hop naar het werk. Had een belangrijke afspraak en waarschuwde vooraf een collega: "als ik ineens wegloop, das de Crohn, 't gaat niet goed".
Twee afspraken achter elkaar, beide keren de koffie afgeslagen om geen smerige chaos te veroorzaken en tussendoor meermaals het toilet bezocht.

Eenmaal op kantoor kon ik toegeven aan de pijn en met wat extra paracetamol kon ik het wel redden, loog ik mezelf voor. Toen ik opgehaald werd voor een kleine presentatie door de manager be.drijfsvoerings (niet iedereen hoeft me te vinden, vandaar dat .puntje) vroeg hij: ben je er klaar voor en begon ik als antwoord je janken. Hoe professioneel. Ik schaamde me de ogen uit de kop en de presentatie werd overgenomen. Het "ga nu naar huis want dit gaat niet goed" sloeg ik nog even in de wind tot ik besloot; ik moet een dokter zien want ik ga dit niet redden.
Die dokter werd gezien en die gaf iets voor de kramp. Drie uur later riep ik tegen de meneer: ik ga de SEH bellen want volgens mij krijgen we gewoon nog een kind of zo. Zo'n pijn. We waren inmiddels ook 25 spoedbezoeken aan het toitlet verder. Toch nog een PR op deze dag!

Daar aangekomen door de molen gehaald maar niks te zien. Schijnt vaak voor te komen bij Crohn, dat bloed en foto's niks afwijkends laten zien. Met een dikke morfinespuit in m'n bovenbeen (spierpijn in de glora) gingen we naar huis. Onderweg appte m'n vriendinnetje (heeft ook Crohn dus die mag dat) "met je marathon" en lagen we digitaal volledig in een deuk. Sowieso kun je best hard lachen op morfine. Alles was grappig want de pijn was wat afgemat.

Inmiddels zijn we 18 uur later en lig ik nog steeds in bed.
Rust is ook training zullen we maar zeggen.