Ik doe de Terminator. Keer op keer

Zoals de Terminator kom ik ook terug. Altijd.
De week was zwaar en het niet kunnen sporten maakte het voor mij er ook psychisch niet makkelijker op. Lichamelijk was het echter zo zwaar dat ik eerst helemaal niet kon balen. "Tis nu eenmaal zo, zorgen dat je beter wordt kreng!"

Na 5 dagen plat op de bank en in bed, begon ik me weer mens te voelen. Wilde weer sporten en hardlopen. Is beter voor iedereen en voor de kindjes ook. Ik ben zo'n leuke moeder als ik gewoon ook kan sporten. Maakt niet uit hoe vroeg of hoe laat op de dag ik kan gaan, als ik maar kan sporten. Maakt antidepressiva overbodig, laat mij alles alles relativeren en ik kan iedere matpartij tussen de mini's van me af laten glijden.
De marathon leek nooit verder weg dan deze week. En nu is het vertrouwen weer terug.
Mijn lijf heeft nog wel wat tijd nodig en dinsdag staat er een gastronomiescopie op 't program. Niet bepaald mijn hobby, maar druk maken doe ik me wel om de geraniums als ik 98 ben. Nu niet.
Nu ben ik weer onder de levenden en voel goede moed en energie. Morgen mag ik een rondje van 30 minuten doen. Ik verheug me erop alsof het al 13 april is.