Heukneuterige maandag

Gister was 't heel koud tijdens de lange duurloop, met een straffe wind langs het water. Vanavond was 't koud, donker en soms wat nat. De wind bleef gelukkig weg maar toen ik naar buiten stapte na kinderbedtijd dacht ik wel: waarom heb ik geen hobby die je binnen op de bank uitoefent?

Nou meisje, omdat je daar veel te veel energie voor hebt!

Na een heerlijke ochtend met m'n vriendin, had ik thuis een fijne middag met m'n nageslacht nadat ik ze van school haalde. Ik kookte kneuterige Hollandse pot en, BEL DE KRANT, ze aten hun bord leeg. Zonder gezeur. Ik vermoed dat de hemel er zo moet uitzien, want echt mensen, dat komt nooit voor. Een rustige avonddis zonder braakneigingen, of ja, slechts eentje. Bij de laatste hap. Toen de 6 jarige verzuchtte dat ie echt geen hap meer door z'n keel kreeg en ik simpel reageerde met "dan heb je ook geen plek meer voor die pepernoten hierna natuurlijk". Die laatste hap kreeg hij af, zei het met moeite. Die pepernoten gingen er daarna wel weer makkelijk in, bijzonder is dat.
Ik liep een heerlijk rondje met een andere vriendin, we waaiden weg en bespraken de serieuzere zaken van 't leven. Ook dat is hardlopen en daarom vind ik het zo lekker.
En hoe weinig zin ik ook had om te gaan, het was vies, koud en donker. Altijd denk ik: deze training brengt me weer dichterbij Rotterdam. Zo dacht ik op weg naar Berlijn, zo denk ik nu. Iedere training maakt me sterker en daarom doe ik 'm met alles wat ik heb. Na een fijne dag zoals vandaag, maar ook na een hele moeilijke dag zoals zaterdag. Met alles wat ik heb. Want that's me: alles of niets